ای کورد ای جان آزاده تو را چون "امید" دوست خواهیم داشت.
یادداشت «۱۲۴ شهروند کورد شامل ۱۵ کودک و ۷ زن در ۴۷ شهر معترض ایران که در طول این ۳ ماه در راه آزادی کشته شدند. برای اینکه این روزهایی که به همه سخت گذشت و به ما سخت تر، در یاد تاریخ و مردم بماند».
▪️آبتین پارسا، فعال سیاسی با اشارە بە تبلیغات رژیم ایران در سالگرد کشتە شدن قاسم سلیمانی می گوید: جمهوری اسلامی از همین الان بازی را باختە و حربەهای ایدئولوژی اش دیگر هیچ معنایی در میان اجتماع ندارد.
جواب گلوله گلوله ست این آدمکشان را تک تکشان را باید کشت تابفهمند کشتن یعنی چه مامسیح نیستیم که برگونه یمان سیلی خورد گونه ی دیگر پیش آریم ماباید بازوی آدمکشان راشکنیم که دگر بارنچینند گلی از گلزارما یابه دار آویزند سری از سرداران را یابه تیر کُشند نویدوفرزاد کمانگرهارا یاتجاوز کنند زنان و دختران حقخواه را
تخت ومنبرٍ ضحاکان شکنیم لانه ی گرگان به آتش بکشیم تا نماند آثار شوم برسرزمین پراز لاله های خونین تادگر بار به آواز درآیند بلبلان سرمست وقشنگ رقصند دخترکان گل به گیسو زده درمیدان شهر مادران ازدست داده جگرگوشه خویش بسرآیند سرود رهایی زستم ✍️روناه۱۳۴۰۱/۹/۲۱
Hello comrades, I need your help. If you want to, post this message everywhere you can. I am trying to build a musical plattform for spreading anachism protest songs.
You can also ask me to write songs about what you think is needed to be said and spread.
قبل از هر چیز خیر مقدم می‌گویم به میهمانان عزیز مراسم چهلم شهید کاروانم.
خصوصاً خانواده‌های مبارزی که در همان راه شهید کاروان، فرزندان شان شهید، زخمی و یا ربوده شده‌اند و یا در زندان اند[که من به ایشان] احترامی بسیار قائل هستم.
به مزار و مراسم چهلم شهید کاروانم خوش آمدید، خوش آمدید!
صحبت‌های کوتاهی دارم که می خواهم آنها را بگویم:
خیلی‌ها می‌گویند که پسر من یک کودک بود. دوست دارم این را بگویم که درست است، پسر من جسماً و از لحاظ سن و سال کودک بود؛ اما صاحب فکری بسیار بزرگ بود.
چون همه می‌دانیم، ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که متأسفانه انسان‌ها خیلی زود بزرگ می‌شوند.
در چنین جامعه‌ای به حدی چیزهای ناخوشایند وجود دارد که اگر انسان کمی شعور و عاطفه داشته باشد؛ نمی تواند آنها را ببیند و ناراحت نشود.
کودکانی مانند کاروان از همان کودکی این چیزهای ناخوشایند را می‌بینند و ناراحت می‌شوند. می‌دانند که چنین جامعه‌ای پر از ظلم، ستم و تبعیض است.
بچه‌های امروزی کودکانی هشیار و آگاه هستند و می‌دانند که دنیای بهتر و خوبتری هم وجود دارد؛ برای همین نمی‌توانند بی‌تفاوت باشند.
در جامعه‌ای که آدم‌ها زود بزرگ می‌شوند[همه همین‌گونه هستند] و من هم همین‌گونه بودم؛ در ۱۴ سالگی ازدواج و در ۱۵ سالگی مادر شهید کاروانم شدم. خوشی‌ها و ناخوشی‌های دوران مدرسه و هیچ چیز دیگر دنیای کودکی را تجربه نکرده‌ام.
اگر تا دیروز نمی‌دانستم، امروز می‌دانم کاروان من و کاروان‌های این مملکت چرا به خیابان می‌آیند و سینه‌های شان را در برابر گلوله سپر می‌کنند.
اگر تا دیروز نمی‌دانستم از این دنیا چه می‌خواهم و چرا زندگی می‌کنم؛ امروز می‌دانم که هدفی بزرگ و والا وجود دارد!
و آن ادامه دادن راه کاروان‌ها و کسانی است که برای ساختن دنیای بهتر، بدون نابرابری، ستم، ظلم، سرکوب و استبداد خون داده‌اند.
دنیایی که برای رسیدن به آن، شهیدان بزرگترین گام‌ها را برداشته‌اند؛ و بیشتر از هر کسی شایسته زندگی در آن بودند.
همه ما لیاقت بهترین زندگی در دنیایی را داریم که با شعار و هدف زن، زندگی، آزادی و برابری انسان‌ها مزین شده است.
ژن، ژیان، ئازادی ژن، ژیان، ئازادی
زن، زندگی، آزادی زن، زندگی، آزادی
راه کاروان و همه شهیدان ادامه خواهد داشت [شهید زنده است و به زندگی ادامه می‌دهد]
